Genoeg Bewustzijn voor een Klein Extra Leven Erbij

Sinds haar 40e verjaardag verkeert Nea in een tomeloze toestand van creativiteitsuitbarstingen. Je kunt je natuurlijk ook voorstellen dat het ronduit heerlijk is om zó ontzettend snel dingen in de werkelijkheid te manifesteren als Nea kan. In de nacht van 28 op 29 november 2010 nam ze zich voor om gedurende haar droomtijd iets geheel nieuws te verzinnen. Ze was zich inmiddels er wel bewust van geworden dat een dergelijke intentie veelal al voldoende was om in de ochtend daadwerkelijk wakker te worden met een emmertje vol nieuwe ideeën.

Soms was het ook wel eens wat vermoeiend al die bruisende scheppingsplannen, maar over het algemeen was het vooral erg leuk. Na een uitermate actieve nacht waarin ze veel droomden over barbapapa's die zich aan het verdelen waren ontwaakte ze met een blije fonkeling in haar ogen.

Vandaag zou ze eens gaan aftasten waar de grenzen van haar vermogens en haar bewustzijn zouden liggen. Ze was natuurlijk wel dik tevreden met haar eigen leven, maar het zou helemaal interessant worden als ze tegelijkertijd haar bewustzijn kon splitsen om twee levens tegelijkertijd te 'besturen' als het ware.

Ze klom daartoe het dak op van haar appartementencomplex, alwaar ze een geinig gebloemd meditatiematje had vastgespijkerd. Het was wat fris en bovendien had het die avond ook gesneeuwd, maar dat deerde haar niet. Ze wist immers dat het in feite slechts allemaal een fysieke illusie was.

Gezeten op dit matje sloot ze haar ogen. Al snel vertrok ze haar gezicht op zo'n manier dat het wel leek alsof haar een betonnen drol in haar darmen in de weg zat. Toen splitste zich uit haar thymusgebied (nb. kleine klier nabij hartstreek red.) een stuk van haar bewustzijn af. Dit deel was beduidend kleiner dan haar fors gegroeide bewustzijn, maar genoeg om relatief zelfstandig een menselijk leven te kunnen animeren.

Ze uitte vervolgens de intentie om een leven te animeren dat vrij eenvoudig was, zodat ze eerst voorzichtig kon oefenen: twee bruisende scheppingskanonnen als Nea zou wellicht wel erg veel van het goede zijn.

Deze bezieling maakte eerst enkele rondjes rond haar steeds witter wordende gestalte en schoot toen naar een plek aan de andere kant van de stad waar het aanbelande bij een man die net de statistieken van zijn websites aan het controleren was.

------------

Foto van Barbapapa afkomstig van Jean Pauls Weblog met daarin een exclusief interview met Barbapapa zelf (onder andere over zijn Zen-Boeddhistische retraite periode).

Chocobellen

Na een middagwandeling keerde Nea samen met haar trouwe viervoeter terug in haar appartement op de 24e verdieping. Het was buiten vrij koud geweest waardoor haar handen wat blauw waren aangelopen. Ook haar kin was wat zuurstofarm gekleurd. Ze vond het ideale omstandigheden om eens lekker warme chocolademelk op te warmen. Ze had nog een pak staan die ze ooit eens bij de Aldi had gekocht die inmiddels enkele maanden over datum was.

Dat kon Nea echter niets schelen: ze schonk de inhoud van een mok chocomelk in een pannetje en warmde het op. Ze was niet zo'n voorstander van magnetrons sinds ze ontdekt had dat er een verbod op magnetrons zou zij geweest in de laatste jaren van de Sovjet Unie. Terwijl ze zo achter het fornuis stond te kijken naar het opwarmende bruine vocht begon opeens haar creativiteitsbewustzijn actief te worden.

Binnen enkele seconden begon de chocomelk te koken en ontstonden er bellen uit de pan die als bellenblaasbellen omhoog bewogen. Sommige barstten uiteen tegen de afzuiger en anderen bewogen zich vanuit de keuken de rest van de woonkamer in.

Het spattende effect beviel Nea niet waardoor ze ze onbreekbaar maakte. Er kwam een oneindige stroom van chocobellen uit de pan die al snel van haar appartement een soort bellenbak maakte, alleen dan van zwevende chocobellen. Ze sprong er doorheen en stootte de ballen alle kanten op, die als kaatsballen tegen het raam, de TV of het schilderij aankwamen.

Ze bedacht zich opeens dat het wel eens een goed idee zou kunnen zijn om de bellen twee keer zo klein te maken omdat ze ze dan meteen in haar mond kon krijgen: en zo gebeurde het ook. Met veel plezier at ze zo de ene chocobel na de andere op. Haar hond blafte blij en pakte zo ook de nodige chocobel mee.

Met dank aan de Animaatjes voor het bellenplaatje

De Geboorte van Nea na 40 jaar

Het was zaterdagavond 15 oktober 2010 toen de wereld de geboorte zag van Nea. Halverwege de avond was het moment daar waarop zij 40 jaar oud werd. Normaal gesproken word je niet geboren op je veertigste, maar Nea was een bijzonder geval.

Evenals haar grote voorbeeld Neo uit The Matrix was zij zich ervan bewust dat de wereld een soort van Matrix was. Een soort mega-holodek waar je je helemaal op kon uitleven. Zij was er nog niet van overtuigd dat er kwade bedoelingen achter zouden zitten zoals in de trilogie waar de Architect uiteindelijk ervoor zorgt dat de energie van de mensen wordt geoogst alsof de mensen batterijen zijn om het systeem draaiende te houden.

Nea ontdekte van het ene op het andere moment dat zij de wereld kon doorzien: zij had door dat zij als ziel hier was geboren, aanvankelijk de trap van de vergetelheid afdalend, maar opeens besefte ze dat ze hier was om te ervaren hoe het is om fysiek te zijn: ze was zich er van bewust dat de wereld energetisch was en precies zo was gemaakt dat de mensen erin zouden geloven.

Ze herinnerde zich ook het ongekende scheppingsvermogen dat ontwaakte mensen zoals Nea tot hun beschikking hadden. De grenzen van haar geest bepaalden de grenzen van wat ze kon scheppen. En scheppen, dat zou ze gaan doen. Ze wilde haar creativiteit oneindig laten groeien en genieten, genieten van alles wat ze zou maken.

Met dank aan Cyberpunk Review voor de illustratie